Ondanks dat Grenache Noir zo veelvuldig is aangeplant in de hele wereld, heeft het (nog) niet het imago dat het verdient. Het is een druivenras dat vaak ter aanvulling wordt gebruikt en daardoor meestal op de tweede plek komt, zoals in Rioja.
Wijnen gemaakt van Grenache Noir zijn over het algemeen fruit-gedreven en zacht. Dit wil zeggen: fijne tannines, lichte zuren, licht van kleur en een sappig, fruitig karakter. Het wordt daarom vaak gebruikt in combinatie met krachtigere druivenrassen zoals Tempranillo, Syrah en Mourvèdre.
Grenache Noir heeft een lang groeiseizoen. De knoppen verschijnen vroeg en de druiven rijpen relatief laat in het seizoen. Hierdoor heeft het een warm klimaat nodig. We zien Grenache Noir daarom vooral in zonovergoten gebieden zoals de zuidelijke Rhône, Barossa Valley, Californië, Zuid-Afrika en de Priorat.
Grenache is niet de meest makkelijke druif in de wijngaard maar de plant heeft een goede resistentie tegen houtziektes zoals esca-complex en eutypa dieback. Er zijn dan ook relatief veel oude stokken Grenache te vinden. Deze oude stokken staan traditioneel in bush-vines aangeplant op bodems met veel gravel, steen of kalksteen.
Wanneer op de juiste manier gecultiveerd geeft Grenache wijnen met structuur, concentratie en mineraliteit. In de beroemde Châteauneuf-du-Pape en Priorat speelt het de hoofdrol vanwege die redenen. Hier wordt de opbrengst per plant bewust klein gehouden, iets wat Grenache Noir absoluut nodig heeft om deze kwaliteit te kunnen geven. Door de hoogtes van de wijngaarden rijpen de druiven nog langzamer en ontwikkelen ze niet zo ontzettend veel suikers.
Niet overal staat het ras bekend om zijn kwaliteit. In Californië en Zuid-Afrika wordt de druif nog het meest gewaardeerd om zijn hoge opbrengsten. Liters goedkope rosé zijn het resultaat.
Het feit dat het zo goed tegen warme en droge omstandigheden kan is veelbelovend voor de toekomst. Toch daalt het aantal aangeplante hectare Grenache wereldwijd.